Ojciec Honoriusz Kowalczyk OP (1935–1983) pracował w poznańskim klasztorze dominikanów najpierw w latach 1962–1970, a później jako duszpasterz akademicki od roku 1974 do śmierci w 1983.

Jednym z czterech filarów jego duszpasterstwa, obok modlitwy, pomagania potrzebującym i budowania więzi międzyludzkich, była formacja intelektualna, realizowana m.in. w formie zajęć ze studentami w DA oraz regularnych konferencji w kościele.

O. Honoriusz był człowiekiem niezwykle otwartym na ludzi, miał umiejętność słuchania i rozmowy. W czasach panującego w PRL zakłamania uczył niezależności myślenia i podejmowania wynikającej z tego odpowiedzialności, także pod prąd panującym trendom i okolicznościom. Na własnym przykładzie pokazywał, jak żyć w prawdzie, dlatego stał się niekwestionowanym autorytetem.

W okresie Solidarności, strajków i stanu wojennego nie był politykiem ani działaczem, ale towarzyszył ludziom jako duszpasterz i miał odwagę „przypominać i wyjaśniać podstawowe zasady chrześcijańskiego życia i odpowiedzialności za czas, który tworzymy”; stawał „po stronie prawdy i po stronie skrzywdzonych”. Tworzył „duszpasterstwo wielośrodowiskowe: byli tu studenci i profesorowie, absolwenci, aktorzy, plastycy, nawet rolnicy i robotnicy”.

Organizował pomoc dla osób internowanych i szykanowanych przez władze oraz dla ich rodzin. Założył czasopismo „Przystań”, w którym szukano odpowiedzi na pytanie „Jak żyć uczciwie, po chrześcijańsku – teraz?”. Było to forum wolnej myśli w systemie kłamstwa i łamania praw człowieka.

Z powodu swojej bezkompromisowej postawy i działalności w obronie prawdy i życia o. Honoriusz był inwigilowany przez UB. Zmarł 8 maja 1983 r. w wyniku niewyjaśnionego do dziś wypadku samochodowego.

Więcej informacji na temat o. Honoriusza Kowalczyka można znaleźć m.in.:
– na stronie Fundacji jego imienia, w ramach której działa nasze Studium: https://honoriusz.op.org.pl/kim-byl-ojciec-honoriusz
– we wspomnieniu Stanisławy Borowczyk pt. Przystań, z którego pochodzą powyższe cytaty; w książce „Poznańscy dominikanie”, W drodze, Poznań 1997
– we wspomnieniach Ten, który przywracał równowagę, zamieszczonych w „Kronice Miasta Poznania” nr 2004/3 – „Nasi dominikanie”